O mnie
Lękam się usiąść gdyż czuję iż podnieść się znów nie zdołam. Ni kroku nie uczynię, więcej świata zobaczyć dane mi nie będzie. Teraz leżę z oczami zamkniętymi wiedząc, że wszystko to już przeminęło. Że więcej uczuć żadnych nie doznam. Nieuniknionego wyczekuje oddech swój zwalniając. Myślami odpływając w krainy dalekie, do tej pory mi nie znane. Lecz je poznaje. Tak długo o nich myślałem. Tak długo siebie w nich wyczekiwałem. Teraz tu jestem a nie ma niczego. Mnie też tu nie ma. Bo jestem w niczym a nic jest we mnie. Leżę. Odpływam. Znikam
